ماسک جراحی
ماسک جراحی
استفاده از ماسک جراحی به وسیله متخصصان بهداشت و درمان در زمان جراحی و بعضی از اقدامات مراقبت‌های بهداشتی,
برای جلوگیری از میکروارگانیسم‌هایی که در قطرات مایع و ذرات معلق در هوا از دهن و بینی بیرون می آیند،
مد نظر قرار گرفته است. اولین استفاده به وسیله جراح فرانسوی پل برگر در زمان یک جراحی در سال ۱۸۹۷ در پاریس بود.
ماسک‌های جراحی امروزی از کاغذ یا این که سایر مواد غیر بافته ساخته میشوند و بایستی بعد از هر بار استفاده از آن ها دور ریخته شوند.
کاربرد
بدون ماسک‌های جراحی، بیماری‌های ناشی از هوا به احتمال زیاد از روش قطرات تنفسی منتقل میشوند.
اشخاصی در هنگ کنگ که در زمان شیوع کروناویروس ۲۰۱۹–۲۰ ماسک‌های جراحی پوشیده‌اند.
ماسک‌ها در موارد مختلفی بکار میروند، مثلا وقتی که همه پرسنل بیمارستانی و ملاقات کنندگان مریض،
جهت دوری از ابتلا به بیماری واگیر دار، ماسک میزنند.
پرسنل حوزه سلامت
ماسک‌های جراحی ساده سبب جلوگیری از پراکندگی بزاق دهن میشود و از انتقال مایعات بدن از شخص مصرف کننده به دیگرافراد،
مثلا مریض، جلوگیری می‌نماید. آن ها همینطور به پوشندگان یاد آوری می‌نمایند که دهن یا این که بینی خود را لمس نکنند،
که در غیر این صورت باعث انتقال ویروس‌ها و باکتری‌ها بعد از لمس یک سطح آلوده می شود.
آن ها همینطور میتوانند سبب کاهش انتشار قطرات مایع عفونی (حامل باکتری یا این که ویروس) شوند که هنگام سرفه یا عطسهٔ پوشنده ایجاد می شود.
هیچ مدرک روشنی نیست که نشان دهد ماسک‌های یکبار مصرف صورت که بوسیله اعضای مجموعه جراحی دارای پوشش هستند،
میتواند خطر عفونت زخم را پس از انجام اقدامات جراحی تمیز کاهش دهد.
برای پرسنل مراقبت‌های بهداشتی،
استفاده ماسک تنفسی آزمایش شده متناسب با استاندارد درجه‌بندی ماسک‌ها یا این که استاندارد اروپایی EN 149 FFP3 در مجاورت بیماران در گیر به آنفولانزای همه گیر،
برای کاهش قرار گرفتن در معرض ذرات معلق عفونی بالقوه و قطرات مایع موجود در هوا پیشنهاد می شود.
CDC اطلاعاتی درباره‌ی محصولات تولیدکنندگان و اهمیت تناسب چنین ماسک‌هایی با اندازه صورت ارائه میدهد.
ماسک جراحی
برای اطلاعات بیشتر و دیدن محصولات ما به فروشگاه آزا طب سر بزنید.
کاربرد عامه
ماسک‌های جراحی توسط عموم مردم در کشورهای آسیای شرقی استفاده می شود تا احتمال ابتلا به بیماری‌های ناشی از هوا را کاهش دهد.
در ژاپن استفاده از ماسک صورت در فصل آنفولانزا برای دوری از ابتلا به دیگرافراد یا این که آلودگی و کثیفی در اماکن عمومی معمول میباشد.
در ژاپن و تایوان، معمول میباشد که اشخاصی که‌این ماسک‌ها را در فصل سرماخوردگی پوشیده‌اند،
به عنوان نشانی از توجه به دیگرافراد و مسئولیت‌های اجتماعی، مشاهده شوند.
با این حال، ممکن است برای آلرژی، یا این که برای جلوگیری از صحبت کردن با اشخاص غریبه استفاده می شود،
یا این که از آن استفاده شود تا در هنگام بیرون رفتن از آرایش استفاده نشود.
این میتواند برای مد به خصوص ماسک‌های پارچه‌ای سیاه که مدل‌های kpop اکثر وقت ها از آن استفاده می‌نمایند، استفاده شود.
ممکن میباشد برای پنهان کردن هویت نیز از ماسک‌های جراحی مصرف شود.
در بانک‌های آمریکا، فروشگاه‌های بزرگ استفاده از این ماسک‌ها ممنوع میباشد,
چراکه مجرمان مرتباً از این ماسک‌ها برای محو چهره خود استفاده میکنند.
در اعتراضات سال ۲۰۱۹–۲۰۲۰ در هنگ کنگ، بعضی از معترضین ماسک‌های جراحی (دربین انواع دیگر ماسک‌ها)،
برای جلوگیری از شناخته شدن، پوشیدند و دولت سعی کرد (اما نتوانست) چنین استفاده ای را ممنوع نماید.
طراحی
طراحی ماسک‌های جراحی بستگی به حالت دارد. معمولاً ماسک‌ها به طور سه لایه میباشند.
این ماده سه تایی از یک ماده ذوبی تشکیل میشود که میان پارچه بدون بافت درست می شود .
ماده مذاب مانند صافی عمل می‌نماید که از ورود و خروج میکروب‌ها به و از ماسک دوری می‌نمایند.
بیشتر ماسک‌های جراحی دارای پوستی یا این که چین خوردگی میباشند.
از سه تکه استفاده میشود تا مخاطب بتواند ماسک را طوری گسترش دهد که منطقه را از بینی تا چانه بپوشاند.
سه شیوه متفاوت برای نصب ماسک‌ها روی صورت وجود دارد.
محبوب‌ترین آن ها حلقهٔ گوش میباشد که در آن یک ماده مانند نخ یا این که کش به ماسک وصل است و در پشت گوش قرار میگیرد.
گزینه دیگر بندی میباشد که از چهار تسمه نبافته درست شده‌است که پشت سر گره خورده‌است .
سو‌مین، نوار سر میباشد که یک نوار الاستیک است که در پشت سر سفت میشود.
ماسک‌های جراحی با طرح‌های تزیینی در کشورهایی که در آن به وسیله مردم استفاده میکنند محبوب میباشند.