بیماری تنگی کانال نخاعی
بیماری تنگی کانال نخاعی
این بیماری به آرامی پیشرفت می کند و علائم آن در طولانی مدت تدریجاً شدت میگیرد و خود به خود بهبود نمی یابد.
تنگی کانال نخاعی به دو دسته اولیه و ثانویه طبقهبندی میشود. تنگی اولیه ناشی از ناهنجاریهای مادرزادی میباشد،
در حالی که ثانویه (اکتسابی) به جهت تغییرات مربوط به سن، فرآیندهای دژنراتیو و عفونی، آسیبها و جراحیهای ستون فقرات میباشد.
دو نوع مهم تنگی نخاعی وجود دارد:
تنگی گردنی دراین حالت، باریک شدن در بخشی از ستون فقرات گردنی رخ میدهد.
تنگی کمر دراین مورد، باریک شدن در ردیف فقرات کمری مشخص میشود. این شایعترین شکل تنگی میباشد.
نشانه ی تنگی کانال نخاعی
نشانه تنگی ناشی از فشردهسازی ساختارهای حساسی میباشد که از کانال نخاعی عبور مینمایند.
علائم بسته به محل تنگی و اعصاب آسیب دیده متفاوت میباشد.
نشانه ی مهم باریک شدن ستون فقرات به شرح زیر میباشد:
درد مکرر در پشت (بیشتراز ۹۰٪) و در لگن
لنگش، گذشتن بعداز استراحت
بی حسی عضلههایشانه و گردن
ضعف در اندام تحتانی
عدم تعادل
سرگیجه
اختلال در عملکرد مثانه، ضعف مقعد، کاهش قدرت
بسته به منطقه آسیبشناسی، علائم باریک شدن ستون فقرات را با جزئیات بیشتری در نظر بگیرید.
برای اطلاعات بیشتر و دیدن محصولات ما به فروشگاه آزا طب سر بزنید.
نشانه های تنگی کانال نخاعی در گردن
در مهرههای اول عروقی میباشند که مغز را تغذیه مینمایند. چنانچه این قسمت باشد که تحت تأثیر قرار گرفته باشد،
جریان خروج و جریان خون در شریان مهرهای مختل میشود. بدین ترتیب تنگی دراین ناحیه خطرناکترین میباشد.
ایست تنفسی و مرگ ممکن میباشد رخ دهد. باریک شدن ستون فقرات گردنی از نظر فراوانی در جایگاه دوم پس از کمر قرار میگیرد.
علائم خاص چنین تنگی عبارتند از:
بی حسی دست
اختلال در دستگاه دهلیزی
سفتی عضله های گردن
از بین رفتن ناگهانی هوشیاری کوتاه مدت
حمله های دورهای میگرن با نقطه درد در ناحیه ابروها و شقیقهها
تغییرات در شنوایی و بینایی
نارساییهای تنفسی
باریک شدن کانال در قسمت قفسه سینه
با کاهش قطر ستون فقرات در قسمت قفسه سینه، علائم چندان روشن نخواهد بود. این بخش کمترین تحرک را دارد،
مهرهها به صورت قابل اعتمادی در اینجا محافظت میشوند، به این ترتیب تشخیص به تدریج انجام می شود.
همینطور مریض از مشکلات زیر شکایت خواهد کرد:
دردی که در امتداد اعصاب فشرده شده است .
سوزش دریک سمت و طرف دیگر قفسه سینه
از بین رفتن جزئی یا این که کامل فعالیت حرکتی در زیر ناحیه درد.