شکستگی کندگی توبرکل تیبیا

 

شکستگی کندگی توبرکل تیبیا

(برجستگی استخوان درشت نی)

توبرکل تیبیا یک برجستگی استخوانی میباشد ,

که در قسمت فوقانی استخوان درشت نی قراردارد و درست زیر زانو لمس میشود.

این برجستگی استخوانی و استخوان کشکک به وسیله تاندون کشکک به یکدیگر متصل میشوند،

استخوان کشکک هم در بالا به عضله چهارسر ران متصل میشود.

علت شکستگی توبرکل تیبیا

معمولاً در اثر صدمات ناشی از فعالیتهای ورزشی شامل پرش (بیشتر بسکتبال) ایجاد میشود.

مکانیسم های بالقوه عبارتند از:

خم شدن شدید زانو در حال انقباض عضله چهار سر ران در زمان فرود آمدن از پرش

انقباض شدید عضله چهار سر ران در زمان پرش

این انقباضات شدید عضله چهارسر ران سبب ایجاد نیروی کششی بیشتراز حد در ناحیه توبرکل تیبیا و در نتیجه آسیب این ناحیه میگردد.

به‌این نوع شکستگی ها که بر اثر کشش یک تاندون، استخوان محل اتصال تاندون از استخوان اصلی کنده میشود شکستگی اوالژن (Avulsion fracture) می‌گویند.

میزان شیوع شکستگی توبرکل تیبیا اندک میباشد و در مردان بیشتر از زنان اتفاق می افتد.

پاره گی تاندون کشکک یا این که تاندون چهار سر ران ممکن میباشد آسیبهای همراه این شکستگی باشند.

 

برای اطلاعات بیشتر و دیدن محصولات ما به فروشگاه آزا طب سر بزنید.

علائم شکستگی توبرکل تیبیا

درد در ناحیه قدامی زانو

تورم

عدم توانایی در اکستانسور کامل زانو

همارتروز یا این که خون‌ریزی درون مفصل در مورد های شکستگی های شدیدهمراه با آسیبهای داخل مفصلی

تشخیص بوسیله معاینه و تصویربرداری انجام میشود:

در معاینه بالینی، دکتر درد و تورم ، تغییر شکل ، کبودی و زخم های احتمالی در محل را مورد بررسی قرار میدهد ,

و معاینه دقیقی از عروق و اعصاب ناحیه به عمل می‌آورد.

شیوه های تصویربرداری:

علاوه بر رادیوگرافی ساده ، تصویربرداری سه بعدی مانند سی تی اسکن و MRI میتوانند توصیف دقیق تری از این عارضه در دسترس قرار دهند و درباره‌ی رویکرد جراحی موءثر باشند.

همینطور سی تی اسکن و MRI میتوانند در تشخیص شکستگی های نوع یک بخصوص در بیمارانی که از قبل مبتلا به این بیماری میباشند موءثر باشد.

شیوه های درمانی

در شکستگی های بدون جابجایی یا این که با جابجایی کمتر از 2 میلی متر درمان به وسیله بی حرکت کردن زانو انجام میشود،

به‌این طریق که زانوی آسیب دیده مریض به وسیله بریس یا این که گچ بلند در حالتی‌که زانو راست میباشد به مدت ۶-۴ هفته ثابت نگه داشته میشود.

در موارد شکستگی های همراه با جابجایی، تثبیت شکستگی بوسیله عمل جراحی از روش جااندازی باز و فیکساسیون داخلی انجام میشود.

معمولا بهبودی و ثبات کامل شکستگی معمولا 6 – 4 هفته بعداز جراحی بر اساس نوع شکستگی حاصل میشود.

درمواردی که سطح مفصلی نیز آسیب دیده میباشد (شکستگی نوع III)، آسیب های همراه مانند یکنواختی مفصل، پاره‌گی منیسک ،

آسیب بافت نرم و … نیز در طی جراحی مورد بررسی و ترمیم از روش ارتروسکوپی یا این که آرتروتومی قرار میگیرند.

عوارض:

در مواقعی که به دنبال شکستگی توبرکل تیبیا به شریان قدامی تیبیا نیز آسیب وارد شده باشد احتمال ابتلا به سندرم کمپارتمان وجود دارد.

میزان بروز سندرم کمپارتمان در شکستگی های توبرکل تیبیا حدود 20٪ گزارش شد‌ه‌است .

عدم تشخیص درست و معالجه این عارضه میتواند سبب به ناتوانی دائمی شدید و گاهی قطع عضو گردد.

از این رو ممکن میباشد فاشیوتومی پیشگیری در طی تثبیت داخلی به تشخیص جراح انجام شود .

در بعضی موارد نیز ممکن است نیاز به برداشتن پیچ یا این که پلاک استفاده شود.

تثبیت نامناسب محیط داخل مفصلی ممکن میباشد سبب به آرتروز گردد.

عقب زدگی زانو به علت توقف رشد قدامی تیبیا

خشکی زانو که ممکن میباشد با بی حرکتی طولانی مدت تشدید گردد.