مراقبت از پای دیابتی

مراقبت از پای دیابتی

در صورت فشار روی زخم، در اثر استرس و فشار ناگهانی، آسیب دائمی در محل زخم ایجاد میگردد.

استراحت در بستر ، استفاده از عصا، گچ و استفاده از دستگاه های ارتوپدی خاص کمک قابل توجهی به کاهش فشار روی زخم و بهبود زخم می نماید.

کلیه بیماران مبتلا به زخم در اندام تحتانی از تمام درمان‌های مبتنی بر شواهد که خطر ابتلا به بیماری شریانی آترواسکلروتیک را کاهش می ‌دهند، سود میبرند.

این درمان شامل ترک سیگار، رژیم غذایی و در صورت لزوم درمان ضد هیپرلیپیدمیک برای رسیدن به ,

هدف لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL)، درمان دارویی ضد پلاکتی و کنترل باصرفه قند خون و فشار خون میباشد.

بیماری های همراه با مریض بایستی بررسی شود و معالجه های مناسب صورت پذیرد.

زخم پای دیابتی بایستی با رویکردی چند رشته ای ارزیابی شود.

بیماران بایستی در محیطی که متخصص یا این که پرستار پای دیابتی در آن حضور دارند، بررسی و معالجه شوند.

رویکرد چند رشته ای طول مدت بستری در بیمار‌ستان، نرخ قطع عضو و هزینه های معالجه بیماران را کاهش میدهد.

درباره‌ی رویکرد درمان پای دیابتی همکاری با متخصص نیز بایستی صورت پذیرد.

از آنجایی که زخم پای دیابتی عودکننده میباشد، نیاز به پلی کلینیک های پای دیابتی در سطح کشور وجود دارد ,

که بتوان بیماران را به صورت منظم پیگیری کرد و در رویکرد به معالجه پای دیابتی اهمیت دارد.

بیماران نباید کفش هایی را که باعث ایجاد زخم میشوند مجدد بپوشند.

کفش مناسب بایستی با توجه به میزان بدشکلی و کار مریض تجویز گردد.

هزینه:

هزینه های معالجه ضد دیابت و درمان عوارض دیابت مانند نفروپاتی، رتینوپاتی،

بیماری های شریانی محیطی و بیماری های عروق کرونر قلب، بار بزرگی را برای مریض و اقتصاد کشور ایجاد می نماید.

بر اساس مطالعه رمزی و همکارانش بر اساس داده های سال 1998،

هزینه تقریبی یک زخم منفرد در آمریکا 5000 تا 8000 دلار میباشد و هزینه تقریبی یک زخم عفونی 15000 دلار میباشد.

هزینه یک دوره استئومیلیت 25000 تا 30000 دلار و قطع اندام یک مریض 50000 تا 150000 دلار میباشد.

علاوه بر این، مشکلات اجتماعی مریض با مخارج غیرمستقیم مانند از دست دادن پرسنل،

حمایت از خانواده و از دست دادن استقلال ارتقا مییابد. هر چند هزینه ها یکسان نیست،

ولی هزینه معالجه پای دیابتی در کشور ما بالاست.

اما هزینه هر ساله شامل آموزش مریض پیش از ایجاد زخم و استفاده از کفش مطلوب برای جلوگیری از ایجاد زخم نسبتاًً 1000 دلار

میباشد.

 

برای اطلاعات بیشتر و دیدن محصولات ما به فروشگاه آزا طب سر بزنید.

محفاظت:

در حالی که ایجاد زخم های عود کننده در زخم پای دیابتی در 12 ماه اول 28 درصد میباشد، در 40ماه به 100 درصد ارتقا می‌یابد.

براین اساس بیماران باسابقه زخم دیابتی یا این که در معرض خطر بالا بایستی به صورت منظم در کلینیک های اختصاصی پای دیابتی زیر نظر باشند.

پای باسابقه زخم و/یا این که ایسکمی بایستی هر 2-1 هفته یکبار بررسی شود.

همینطور بایستی به مریض متذکر شد که زخم پا عود کننده میباشد.

به کلیه بیماران دیابتی بایستی آموزش دهیم,

که چه طور از پاهای خود در قبال ضربه های مکانیکی، حرارتی و شیمیایی نگهداری نمایند، به خصوص در بیمارانی که حس درد نمیکنند.

پاها نیز بایستی در هر معاینه فیزیکی چک شوند. اهمیت بستری زود هنگام،

علائم عفونت و قوانین مراقبت منظم از پا بایستی برای بیماران بیان شود.

کاهش 50 درصدی ایجاد آسیب را می توان با اقدامات ساده ای مانند نگهداری و بهداشت منظم پا،

یادگرفتن و استفاده از کفش و کفی مناسب به دست آورد.

اهمیت کفش در بیماران دیابتی و اینکه جزئی از معالجه میباشد بایستی بیان شود.

کاهش فشار پا زیر آستانه زخم برای دوری از تشکیل و عود زخم مهم میباشد.

اصول کلی محافظت از پا:

آموزش بیماران دیابتی مهمترین دلیل در پیشگیری و معالجه زخم پای دیابتی میباشد.

در هر ویزیت بایستی به وسیله متخصص و/یا این که پرستار آموزش دیابت به مریض آموزش دهیم.

سفارش هایی که بایستی به مریض بدهیم را می شود به شرح زیر خلاصه کرد:

روزانه پاها و میان انگشتان برای قرمزی، تورم، بریدگی و پینه بررسی شوند .

در صورت لزوم از آینه برای دیدن کف پا استفاده نمائید.

شست و شو روزمره پاها با آب ولرم و خشک کردن کامل آن‌ها، کنترل دمای آب برای پرهیز از سوختگی،

خشک کردن پا به خصوص میان انگشتان پا، عدم معالجه پینه در خانه (پاک کردن آن ها در محیط استریل در پلی کلینیک های پا)،

عدم استفاده از داروی پینه

کوتاه کردن ناخن ها به صورت صاف ، کوتاه نکردن عمیق، عدم انجام پدیکور

پابرهنه راه نرفتن، برای دوری از آسیب دیدگی در منزل دمپایی پوشید.

انتخاب کفش‌های بادوام که پوشیدن آنها راحت باشد، تنگ نباشد، پوست نرم، کف ضخیم و بینی پهن باشد، کمی پس از استفاده،

قرمزی پاها را بررسی نمائید.

بررسی وجود اشیاء خارجی در کفش پیش از استفاده کفش (تکان دادن آن)